تایید استقرار جامعه نیمه یکجانشین در حوضه آبگیر سد چم شیر - سرزمین کانادا

با توجه به بقایای معماری و الگوی استقرارهای کوچ نشینی در منطقه، تعیین شد بنای تاریخی کاوش شده در محوطه 29 محدوده حوضه آبگیر سد چم شیر یک سکونتگاه متعلق به جامعه دام پرور نیمه یکجانشین است. این جامعه اواخر پاییز تا اوایل بهار را در این ناحیه برای چرای دام های خویش سپری و احتمالا در فصول دیگر به ارتفاعات بالاتر کوچ می کردند.

حسین سپیدنامه، سرپرست هیئت باستان شناسی، اعلام این خبر و با اشاره به اینکه محوطه 29 در در فاصله 5/5 کیلومتری جنوب سد چم شیر و 1700 متری غرب دژ چم چرو به خط مستقیم واقع شده است گفت:

کاوش در محوطه 29 در محدوده حوضه آبگیر سد چم شیر با ایجاد دو ترانشه با ابعاد 11در 11متر و یک ترانشه 16 در 6 متر شروع شد.

او اضافه کرد:

دژ چم چرو یکی از دژهای مستحکم بوده، که جایگاه آن در شناخت حیات سیاسی- اجتماعی منطقه کهگیلویه و جنبش مذهبی اسماعیلیان طی سده های شروعین و میانه اسلامی مغفول مانده است.

این باستان شناس اظهارکرد:

بقایای استقرارگاه های پیرامونی این دژ از جمله محوطه 29، می تواند به درک ما از حیات اجتماعی و شکل گیری استقرارهای مرتبط با این دژ در جنوب غربی ایران و کوره اَرجان یاری فراوانی کند.

سرپرست هیئت باستان شناسی گفت:

بنابراین،کاوش محوطه 29 به منظور شناخت کیفیت استقراری، پلان و فضاها و بقایای معماری، شناخت کارکرد و پیشینه ساخت بناهای محوطه 29 با استناد به شواهد باستان شناختی با خواناسازی پلان کامل بنا و بعلاوه مستندنگاری یافته های غیرمنقول مانند معماری و یافته های منقول مانند سفال و هرگونه آثار دیگر انجام شد.

او اظهار داشت:

با توجه به کاوش ترانشه ها، بنای محوطه 29 شامل تعدادی فضا یا اتاق مسکونی حول یک حیاط مرکزی و دارای دیوارهایی با ارتفاع حدود 130 سانتی متر در بیشترین قسمت بوده است.

سپیدنامه با بیان اینکه پیرامون بنای کاوش شده، بناهای دیگری وجود دارد که تا حدودی پلانی مشابه با بنای کاوش شده دارند توضیح داد:

با توجه به بقایای معماری، الگوی استقرارهای کوچ نشینی در منطقه، تعیین شد بنای تاریخی کاوش شده در محوطه 29 یک سکونتگاه متعلق به جامعه دام پرور نیمه یکجانشین است که اواخر پاییز تا اوایل بهار را در این ناحیه برای چرای دام های خویش سپری و احتمالا در فصول دیگر به ارتفاعات بالاتر کوچ می کردند.

سرپرست هیئت باستان شناسی اضافه کرد:

با توجه به شواهد باستان شناختی احتمالا ناحیه دژ چم چرو در یک دوره ای با افزایش جمعیت روبه رو بوده است که شواهد این امر در مسدود شدن بعضی ورودی ها و اضافه شدن فضاهای مسکونی تازه به فضاهای قبلی دیده می گردد.

او با بیان اینکه یافته های منقول نشان می دهد بنای محوطه 29 از لحاظ زمانی قابل انتساب به سده های نخستین اسلامی تا دوره سلجوقی است اظهارکرد:

سفال های یافت شده از کانتکست های مختلف بنا قابل مقایسه با سفال های یافت شده از قلعه چم چرو است، بنابراین می توان بر هم زمانی بنای 29 با دژ چم چرو و اهمیت شکل گیری استقرارگاه های این ناحیه با دژ یاد شده تاکید داشت.