نگاهی به 10 فیلم برتر جیم کری به بهانه تولدش - سرزمین کانادا

او توانسته است بُت خود جری لوئیس، نیای معنوی اش هری ریتز (کمدین آمریکایی جوان ترین عضو گروه برادران ریتز) و ری بولگر (هنرپیشه، خواننده و پایکوبِ سینما و تئاتر موزیکال) را به میزانی مساوی با هم ترکیب کند و به تصویری شادمانه، مهارنشدنی و بی قیدوبند تبدیل کند که منحصربه فرد خود او است. او با چشم های بیرون زده، صورتِ الاستیکی، اندامی دراز، باریک و پیچ وتاب خوران و اسکلت بندی ای که به شکل غیرممکنی انعطاف پذیر است، کمدی اسلپ استیک (کمدی بزن بکوب گونه ای کمدی است که در آن تحرک بدنی نقش اول را بازی می نماید) را به مرحله ای بالاتر ارتقاء داد. بخصوص در نقش های نمادین و به یادماندنی خود در دهه نود، او به گونه ای با بدن خود رفتار می نماید که انگار عروسکی پارچه ای در سایز یک مرد است، با استفاده از دست وپای لاغر و بلندش و چهره اش به گونه ای احساسات را به نمایش درمی آورد که کلمات توانایی اش را ندارند.

جیم کری همواره جاه طلبی های بزرگ تری از آنچه دیگران حدس می زدند در سر داشت و او این را بارها با انتخاب پروژه های فراتر از کمدی های عامه پسند ثابت نموده است. شاید او گاهی بیش از حد توانایی خود دست به انتخاب زده، اما تعداد کمی همانند او هستند که می توانند در همانند طیف وسیع و گسترده ای کار نمایند؛ از احمق و احمق تر تا درخشش ابدی یک فکر پاک. لحظات اصیلی از ژرفای اندیشه در دوران حرفه ایِ طولانی و عجیب او وجود دارند که باعث می شوند ما آرزو کنیم کاش این مرد کاناداییِ بامزه و خنده دار بیش تر در نقش های جدی بازی می کرد.

اکنون جیم کری در دهه پنجاه زندگی خود به سر می برد، این یک راه طولانی برای او بوده است و در حال حاضر او در برنامه جدیدی در پشت دوربین به فعالیت می پردازد. من این بالا دارم می میرم مجموعه مستندی است درباره کمدین های دهه 70؛ اما برای این ستاره پنجاه وپنج ساله، او خشنود است که به روی صحنه بازنگردد. ما تصمیم گرفتیم به مناسبت تولدش (نوزدهم ژانویه) مروری کنیم بر دَه تا از برترین و به یادماندنی ترین اجراهای که تا به امروز ارائه داده و خاطرات و تصاویر فراموش نشدنی که در فکر ما برای همواره حک شده را دوباره در کنار هم بازبینی کنیم.

Ace Ventura

ایس ونچورا: کارآگاه حیوانات (1994) / ایس ونچورا: هنگامی که طبیعت فرا می خواند (1995)

آیا کارآگاه حیوانات فیلم خوبی محسوب می گردد؟ آیا بازی جیم کری در این فیلم یک پرفورمنس فوق العاده است؟ نه مسلماً نه به هیچ عنوان نه اما ایس ونچورا فیلمی است که جیم کری را تبدیل به یک ستاره کرد با این که بازی او در این فیلم بیش از مقدار اغراق آمیز است اما تنها علت پیروزیت فیلم نیز همین اجرای عجیب جیم کری است (هزینه ساخت فیلم 15 میلیون دلار، فروش 107 میلیون دلار) فیلم پر از صحنه های به یاد ماندی است که حتی هنوز هم یاد آوریش باعث خنده مان می گردد؛ مگر می گردد صحنه خارج شدن ایس را از شکم کرگدن فراموش کرد یا صحنه ای که او در فیلم اول با لباس بالرین صحنه ای را بَک وارد اجرا می نماید.

Dumb and Dumber

احمق و احمق تر (1994)

می گویند: برای ایفای نقش یک احمق باید نابغه بود و این کاملاً درباره جیم کری صادق است. احمق و احمق تر سومین فیلم از سه گانه کمدی ای بود که جیم را در سال 94 تبدیل به ستاره ای بی رقیب در ژانر کمدی کرد. او در این فیلم با جِف دَنیل همراه می گردد که باهم یکی از محبوب ترین و غیرقابل توصیف ترین زوج های تاریخ سینمای آمریکا را می سازند. کنش میان این دو به شکل غیرقابل انکاری قوی است. آن ها حماقت را بهتر از هر کس دیگری به نمایش در می آورند. میدونی آزاردهنده ترین صدای جهان چیه؟

Lemony Snickets A Series of Unfortunate Events

لمونی اسنیکت: ماجرای بچه های بدشانس (2004)

تعداد کمی نقش در تاریخ داستان بچه ها وجود دارد که برای هنرپیشه ای بهتر و مناسب تر باشد از استاد شرور تغیر قیافه کنت اولاف برای جیم کری. با این که هواداران کتاب ماجراهای بچه های بدشانس معتقد بودند که فیلم بخش های نامطبوع و تند کتاب را نرم نموده اما این فیلم همچنان یک جشن بصری است و جیم کری پیروز شده که به گونه ای در این نقش از انرژی جنون آمیز خود استفاده کند که ما از اواسط دهه 90 تا کنون ندیده بودیم. کری می تواند با انرژی خود یک شهر را به آتش بکشد.

I Love You Phillip Morris

دوستت دارم فیلیپ موریس (2009)

این فیلمی بر اساس واقعیتی عجیب تر از تخیل است که عشق بین یک پلیس که تبدیل به خلاف کار شده (کری) و هم سلولیِ کاریزماتیکش (ایوان مک گرگور) را تعریف می نماید. این تعجب آور نیست که دوستت دارم فیلیپ موریس به سختی توانست مجوز پخش بگیرد (آن هم بسیار محدود)؛ هالیوود احساس می کرد که مخاطبان برای رویارویی با یک کمدی درامای سیاه درباره روابط عاشقانه دو همجنسگرا آماده نیستند. شاید نقد استفن هولدن از مجله نیویورک تایمز برترین توصیف را از آنچه جیم کری در این فیلم ارائه داده بکند: با تابش خیره نماینده جنونش، لبخند به شدت مشتاقش، زبان بدنیِ بیش فعالش و استعدادش برای تحول شخصیتی، آقای کری هیچ گاه بر روی پرده به این جذابی نبوده است.

The Cable Guy

پسر کابلی (1996)

این بیشتر شبیه یک فیلم ترسناک است که خنده دار هم هست و مخاطبان نمی دانستند که چگونه واکنش نشان دهند. بعضی فکر می کردند این فیلم بیش از مقدار سیاه و عجیب وغریب است اما در سال های اخیر تبدیل به کالتی کلاسیک و تحسین برانگیز شده. جیم کری یکی از برترین اجرا های خود را تا آن موقع به عنوان یک نصاب عجیب وغریب از لحاظ روابط اجتماعی و به احتمال جامعه ستیز، ارائه نموده. من می تونم برترین دوستت باشم یا بدترین دشمنت.

The Mask

ماسک (1994)

این فیلم به سادگی برترین فیلم از سه فیلمی بود که جیم کری را در سال 94 به اوج معروفیت رساند. او در نقش یک بانکدار پایین دست، مهربان و ترحم برانگیز ظاهر می گردد و به عنوان ماسک او مثل یک طوفان عمل می نماید. او به ظاهر پر از هرج ومرج دیوانه وار است اما کنترل شدیدی بر روی حرکات خود، اجرایش و صورت خمیر مانندش دارد. استعداد او برای تغیر شخصیتش در این فیلم بسیار کارآمد است و او این فرصت را میابد که استعداد خود را در رقصیدن (و آواز خواندن) به نمایش بگذارد و البته توانایش را برای خلق کردن تصاویر کارتونی؛ او برترین گرگی است که برای بانوی جذابش زوزه کشیده.

Liar Liar

دروغ گو دروغ گو (1998)

جیم کری در نقش یک کاراکتر میان سال با برازندگی تعجب آوری ظاهر می گردد آن هم بعد گذراندن چهارده سال اول زندگی حرفه ای اش در نقش یک کودک ابدی. او سطحی از خویشتن داری را به عنوان یک مرد خوب به نمایش می گزارد. کل فیلم همانند پلَت فُرمی برای او عمل می نماید که قابلیت های خود را به نمایش بگزارد و این قابلیت ها بسیار باشکوه هستند.

بر خلاف ماسک که در آن شخصیت مرد خوب در درون شخصیت ماسک ذوب می گردد، اینجا مرد خوب همه جا در پی کشیده می گردد، دست وپا می زند و جیغ می کشد، درحالی که کمدین فیزیکی ما هر کاری که می خواهد می نماید. قطع ارتباط بین فکر و بدن که جیم کری درصحنه این اتوماتیک آبی است ارائه می دهد حیرت آور است. جوری که او مأیوسانه در خود غرق می گردد زمانی که درمیابد که من یک پدر بد هستم به شدت تأثیرگذار است.

Man on the Moon

مرد روی ماه (1999)

جیم کری بارها اظهار داشته که اَندی کافمن فقید یکی از بزرگ ترین کمدین های بوده که بر او تأثیر گذاشته. پس این کاملاً مناسب بوده که او این شانس را داشته باشد که قهرمان خود را در این فیلم زندگی نامه ای به تصویر بکشد. بیشتر تمرکز فیلم بر روی زندگی بزرگ سالی کافمن است و دشواری های که او در طول حرفه کمدی خود با آن روبرو بوده. تعدادی از دوستان و همکاران واقعی اندی کافمن در این فیلم به ایفای نقش پرداختند؛ بعضی در نقش خود ظاهر شدند و بعضی در نقش های دیگر؛ اما در نهایت این بازی کری در نقش کافمن بود که واقعاً فیلم را ساخت. او مافوق خودش عمل می نماید. چنان در عمق تاریک و مبهم نقش ناپدید می گردد که می ترسیم که آیا دوباره می تواند راه خود را به بیرون پیدا کند یا نه. شما کری را در نقش کافمن نمی بینید، شما کافمن را می بینید.

The Truman Show

نمایش ترومن (1998)

پس از چندین سال ایفای نقش در کمدی های سر راست و ساده، جیم کری بالاخره در نقشی غنی تر با مفهومی والاتر به کار پرداخت. داستان فیلم نمایش ترومن می توانست تبدیل به درامی تاریک و شیطانی و یا تریلری مملو از صحنه های اکشن گردد اما بیشترین جنبه های شاخص نمایش ترومن در جذابیت بی گناهی آن نمود می نماید. جیم کری در شیرین ترین و دوست داشتنی ترین حالت خود در اینجا ظاهر می گردد؛ او با این مسئله دست وپنجه نرم می نماید که آیا واقعاً می خواهد بداند که پشت پوسته زندگی راحتش چه چیز نهفته یا نه. لحظات کمدیک زیادی در مسیر اکتشاف ترومن در شرایط مشکوکش وجود دارد اما او به مراتب بسیار محافظه کارانه تر و در لایه های پنهان تراز همواره این کمدی را به نمایش می گذارد. صبحتون بخیر… و در صورتی که دوباره ندیدمتون، ظهر، عصر و شبتون هم بخیر.

Eternal Sunshine of the Spotless Mind

درخشش ابدی یک فکر پاک (2004)

در حالی که او بیشتر دهه 90 را صرف کمدی های معمول خود نموده بود، کسی نمی توانست حدس بزند او با یکی از بازیگران برتر نسل خود در درامی شگفت انگیز و موردتقدیر تمام منتقدان درباره طبیعتِ عشق و حافظه همکاری کند؛ اما این دقیقاً همان کاری بود که او در درخشش ابدی یک فکر پاک انجام داد. او پا به پای کیت وینسلت Kate Winslet در یکی از غیرمعمول ترین و چشم نوازترین فیلم های اوایل دهه دو صفر شرکت جست.

این فیلم عجیب که نیمه کمدی نیمه علمی تخیلی ـ عاشقانه است برنده جایزه برترین فیلم نامه اقتباسی (چارلی کافمن) Charlie Kaufman شد و در بسیاری از نظرسنجی ها در بالای فهرست برترین فیلم های دهه دو صفر قرار گرفته است. نمی دونم چرا من عاشق هر دختری می شم که باهام خوب حرف می زنه و یه کم محبت میکنه

پ